De 10 hoogtepunten van Juan Manuel Fangio

Juan Manuel Fangio reed Formule 1 in een tijd waarin alles nog anders was. Coureurs waren veel meer op zichzelf aangewezen. Dit maakt volgens veel mensen Fangio de beste coureur aller tijden. Zo won hij 24 van zijn 51 races en startte hij in 48 van die races vanaf de voorste startrij. Zijn record van vijf wereldtitels in de koningsklasse van de autosport stond vanaf 1955 in de boeken totdat Michaël Schumacher hem in 2003 passeerde met zijn zesde wereldtitel.

GP Monaco 1950
1950 was het allereerste jaar waarin Formule 1 werd gereden. Dit maakt dat Juan Manuel Fangio de eervolle vermelding heeft als allereerste winnaar van de legendarische Grand Prix van Monaco. Hij kwalificeerde zichzelf al dik twee en halve seconde voor teamgenoot, en de latere wereldkampioen van 1950, Giuseppe Farina. In de race wist hij het hele veld, inclusief Farina, op een rondje of meer achterstand te zetten.

GP Spanje 1951
Met nog één race te gaan had Fangio een minieme voorsprong van twee punten op Ferrari-rivaal Alberto Ascari. Ascari behaalde pole in Spanje en dus moest Fangio vol aan de bak. Hij kreeg zijn eerste wereldtitel echter in de schoot geworpen doordat de Ferrari’s gedurende de race meerdere mechanische problemen kenden. Hierdoor kon Fangio rustig naar de overwinning rijden, met meer dan een minuut voorsprong op Gonzalez van Ferrari. Ascari werd slechts vierde en kon dus niets meer doen om Fangio van zijn eerste titel af te houden.

GP Italië 1953
Na een jaartje afwezigheid reed Fangio in 1953 voor Maserati. Hij deed verdienstelijk mee om de podiumplaatsen, maar moest zijn meerdere erkennen in Alberto Ascari, die zijn tweede wereldtitel pakte en daarmee destijds recordhouder in de Formule 1 was. In de laatste race van het jaar in Italië viel Ascari uit waarna er een bloedstollend gevecht ontstond tussen Fangio en Farina. Destijds verschilden de auto’s veel van elkaar qua snelheid en duurden pitstops vaak meerdere minuten. Dit maakt het ook zo bijzonder dat Fangio en Farina elkaar tot op het einde in evenwicht wisten te houden. Uiteindelijk kwam Fangio als eerste over de streep met 1,4 seconden voorsprong op Farina. Het was het eerste echte gevecht in de Formule 1 voor Fangio en bleek de opmaat tot nog veel meer mooie dingen.

GP Frankrijk 1954
Middenin het seizoen besloot Fangio over te stappen van Maserati naar Mercedes. Hoewel Fangio ook in de Maserati alles won was deze auto nog sneller. Dit bleek meteen in de eerste race. In de kwalificatie konden alleen de Maserati’s nog in de buurt blijven, maar in de race reden de Mercedessen alleen tegen elkaar. Fangio lag de hele race in de clinch met teamgenoot Karl Kling. Op het laatste rechte stuk waagde Kling nog een inhaalactie. Hij kwam naast Fangio, maar Fangio kwam toch als eerste over de finish. Het verschil was een halve auto. Een tiende van een seconde om precies te zijn. Kling zou nooit een race winnen. Voor Fangio was het zijn tiende overwinning.

GP Zwitserland 1954
Nadat Fangio vijf van de zeven races had gewonnen kon hij in Zwitserland al kampioen worden. Bij de start nam Fangio de leiding over van Gonzalez en gaf die niet meer uit handen. Hij won de race met een voorsprong van bijna een minuut. De hele race viel er dan ook verder weinig te beleven voor Fangio. Wel kon de Argentijn zijn tweede wereldtitel bijschrijven op zijn palmares.

GP Groot-Brittannië 1955
Waar Fangio in 1954 in Frankrijk net aan het langste eind trok, greep hij in 1955 in Groot-Brittannië net naast de zege. Fangio startte vlak achter zijn legendarische teamgenoot Stirling Moss en wist hem gedurende de hele race niet te passeren. In de laatste ronde probeerde Fangio het nog wel. Hij kwam naast Moss, maar er niet voorbij en dus schreef Moss de Grand Prix op zijn naam met                                               Fangio (l) met Moss (r)

voorsprong van twee tienden van een seconde. Deze tweede plaats was voor Fangio wel genoeg om zijn derde wereldtitel veilig te stellen.

GP Italië 1955

De laatste race van het jaar 1955 deed er niet meer toe, maar desondanks werd het nog een hele spannende en wilde Fangio de race per se winnen. Nadat hij van pole vertrok en Stirling Moss zag uitvallen met een kapotte motor leek het een piece of cake-overwinning te worden. Echter reed teamgenoot Piero Tarufi het gat dicht vanaf de negende plaats en kwam aan de finish tot 0,7 seconden. Daar moet bovendien bij vermeldt worden dat Fangio in een gestroomlijnde variant van zijn Mercedes reed en Tarufi niet. Het publiek kreeg wel waar voor hun geld.

GP Groot-Brittannië 1956
In 1956 reed Fangio voor Ferrari. Overal waar Fangio kwam volgde dominantie, maar bij Ferrari was dit niet het geval. Fangio ging de strijd aan met de Maserati van Stirling Moss, maar die zag zijn kansen op de zege letterlijk in rook opgaan toen zijn motor het begaf. Toen vervolgens ook teamgenoot Peter Collins uitviel had Fangio opeens het hele veld op een rondje achterstand gezet. Hij verkleinde zijn achterstand op Peter Collins hiermee tot één schamel puntje.

GP Italië 1956
De titelstrijd van 1956 staat misschien wel bekend als de meest sportieve uit de geschiedenis van de Formule 1. Juan Manuel Fangio en zijn Britse teamgenoot Peter Collins maakten uit wie de wereldtitel zou grijpen. Fangio leek op weg naar zijn vierde wereldtitel te zijn totdat zijn auto het begaf. Stirling Moss en Peter Collins gingen uitvechten wie de overwinning zou pakken. Collins moest winnen om Fangio te achterhalen in het kampioenschap. Collins verraste vriend en                          Fangio (l) met Collins (r)
vijand door aan het einde van de race de pits
in te duiken. Hij overhandigde zijn auto aan Fangio. Die mocht vervolgens de laatste ronden rijden. Collins en Fangio deelden daarmee de zes punten voor de tweede plaats waarmee niet Collins maar Fangio wereldkampioen werd. Teambaas Enzo Ferrari zou later aangeven dat het het mooiste gebaar is wat hij ooit in zijn leven gezien heeft.

GP Duitsland 1957
Zijn 24^e en laatste overwinning behaalde Fangio op de Nordschleife van de Nürburgring in 1957. De eerste pitstop van Fangio verliep catastrofaal en hij viel dan ook terug naar de derde plaats, op bijna vijftig seconden achterstand van Peter Collins. Vervolgens zette Fangio een inhaalrace in. Van de tien ronden die kwamen brak hij in negen daarvan het ronde record. Hiermee belandde hij op de staart van Collins die hij opzij zette. Ook Mike Hawthorn, die in 1958 de wereldtitel zou winnen, werd aan de kant gezet. Uiteindelijk hield Fangio een marge van 3,6 seconden op Hawthorn. Zijn vijfde, en tevens laatste, wereldtitel was een feit.

Beelden Fangio met legendarisch commentaar van Murray Walker: